نقش حاکمان شیعی بویهی در شکوفایی ادبی قرن چهارم هجری

حکومت آل بویه در 322 هـ پس از تصرف شیراز به دست علی بن بویه فرزند ارشد بویه، اعلان موجودیت کرد. فرزندان بویه توانستند به سرعت، متصرفات خویش راگسترش داده و تسلط خود را بر ایران و عراق تحکیم بخشند. از آنجایی که خاندان بویه دارای مذهب شیعه بودند، منشأ تحولات عظیمی در راستای اهداف شیعه شدند. علاقهء پادشاهان بویهی به فرهنگ و ادب موجب شد تا آنان اقدامات شایسته ای از جمله, حمایت از شاعران و دانشمندان و انتخاب برترین نویسندگان برای تصدی پستهای حکومتی از خود نشان دهند. وزیران آل بویه نیز که خود از برجسته ترین شخصیت های ادبی زمان به شمار می آمدند، توانستند با تلاشهای خود، نثر عربی را متحول ساخته و به نقطهء اوج شکوفایی برسانند. آنان با تشکیل مجالس ادبی و علمی و نیز با تشویق و حمایت از شاعران و گردآوری آنها درکاخ های خود، جانی دوباره به کالبد شعر عربی بخشیده و موجب رونق و نشاط هر چه بیشتر آن شدند.